Met plezier denk ik terug aan mijn wandeltocht. Ik herinner me veel en goed gedetailleerd van de wandeltochten. En daar kan ik van alles over schrijven.
Neem de start van mijn schrijfproces. Mijn wandeltocht was volbracht en een heleboel herinneringen rijker. Zoveel dat het in mijn hoofd bijna overliep, veel meer dan in een keer te vertellen. Alles opschrijven zonder filter, dat ik het kan laten stromen. En dat gebeurde bijna nog meer dan dat alleen. Het plezier en de emotie wat de wandeltocht voor mij betekent heeft. Eerst alles opschrijven met pen en papier, activeert het creatieve brein en maar dat alles inzichtelijk wordt. Het is een soort fase die doorlopen wordt om alles in beeld te krijgen en alles aan bod kan komen. Dat is voor mij nodig om orde in zo veel herinneringen te scheppen. Alles wat dan boven komt, opschrijven maakt dat alles op papier komt te staan. De ordening, analyseren en selecteren is de volgende fase. Daarna mijn eigen tekst geeft ruimte om aandacht te maken voor de details die van belang zijn en het verhaal kloppend te maken. Mijn eigen tekst zelf voorlezen. en een ander moment krijgt het aandacht op de details, dubbel geschreven tekst te corrigeren Het is voor mij een prettige en logische volgorde maakt dat het een doorlopend verhaal kan worden.
Door het schrijven gebeurde er ook iets met mijn herinneringen. Het voorbeeld van het dubbele paspoort geven een mooi illustratie. In het begin van mijn wandeltocht kwam het idee snel bij me op, op dat moment niet wetende dat hoe mooi het zou worden aan het eind van mijn wandeltocht en de aankomst in Santiago de Compostella. Ik had niet gedacht dat het op verschillende momenten onderweg meestal als ik in twee pelgrimspaspoorten liet zien om te laten stempelen en ik er van alles over kon vertellen. Door het schrijven begon ik die verbanden te leggen en werd een klein idee een onverwachte en warme verbinding. Door er over te schrijven, het begint met het pelgrimspaspoort bij hoofdstuk 3 op pagina 16 en een mooi moment in het pelgrimsbureau dat ik beschrijf in hoofdstuk 23 op pagina 57, zoveel tussenmoment die door de hele wandeltocht voelbaar zijn en deze als pareltjes aan elkaar te rijgen.
Het was geen opwelling, maar een heel bewust idee. De reis niet zomaar en ik voelde me niet alleen op reis ben. Nu het nog kan, kracht en samen gevoel kan vergroten en gezamenlijke herinneringen te maken. !! nog bespreken hoe we hier vorm aan geven.
Het schrijven is voor mij een heel mooi proces geweest. Beginnen en openstaan voor verschillende manier van schrijven en daardoor creatieve ideeën die naar boven komen, herinneringen die heel veel detail hebben en bewust worden van opeenvolgende situatie die samenhang hebben met elkaar. Ik ben de uitdaging met mezelf aangegaan om de lezer mee te nemen in een stukje van mijn reis en mijn verhaal.
Heb je dat ook weleens, een leuk idee dat opkomt en later een gouden greep blijkt te zijn. Ik ben benieuwd en wil je graag reageren. Hieronder kan je de reactie plaatsen.
