Touwtje aan de rugzak

Wat neem ik mee als ik ga wandelen met rugzak en in de natuur zal kamperen

Een touwtje is misschien niet het eerste waar je aan denkt. Toch is dat vanaf het de eerste al meegegaan. Mijn eerste wandeldagen waren in Nederland. En overnachten op plekken zonder supermarkt of andere voorzieningen, vraagt om een praktische voorbereiding.

Om een dagje door te kunnen komen neem ik ruim voldoende vooraf klaargemaakt broodjes mee. In de rugzak platgedrukt, als er niets anders is dan eet je het wel. Maar lekker is anders. Al op de eerste dag heb ik met een veter de broodjes aan de buitkant van mijn rugzak gehangen. Dat was handig maar deze was te kort. Verder wordt katoen vochtig en kan een knoop heel strak zitten. Ik wilde wat anders maar wat dan? Het moet wat langer, snel drogend, rekbaar lijkt me geen voordeel, dat knoopt niet lekker.

Ik kom uit op een stevig, plat nylon koord, slijtvast en licht. En met een schuifgesp van plastic, dan kan ik het altijd op maat stellen. Zo kan ik die aan mijn rugzak vastmaken en heb ik het altijd bij de hand.

Waar kan ik dit allemaal voor gebruiken?

De wandelstokken als ik die even niet nodig heb bijvoorbeeld als ik reis in een drukke trein of bus of nog op het perron. Ik kan die dan goed vastmaken, ze haken dan niet ergens achter of erger ze kunnen er niet uitvallen en zonder het te merken kwijtraken. Bij een overnachting in een pelgrimsherberg of hostel, dan kan ik de stokken en rugzak vastmaken dat geeft het mij een goed gevoel want ik ben zuinig op mijn spullen. Bij mooi weer gebruik ik het ook weleens als ik de sokken of soms een shirt dat is gewassen is te drogen, ik schrijf hierover in mijn boek “Doe het dan voor mij, “ te vinden op pagina 35 van hoofdstuk 12 Lokale wasplaats.

En voor nood, gelukkig is het nog niet voorgekomen. Alleen op pad midden in de natuur en je weet nooit wat er gebeurd. Als er een veter stuk gaat, kan ik toch nog met schoenen blijven lopen tot ik op een plek kom waar ik veters kan kopen. Niet ondenkbaar, bij vorst of regenachtig weer kan ik  uitglijden of iets dergelijks en kan een wond ontstaat. Als het maar een klein wondje is dan is het zo weer dicht. Maar als het wat dieper is en meer gaat bloeden hoeft ook niet meteen zorgelijk te zijn maar het is wel fijn om verband of iets anders vast te kunnen maken en te voorkomen dat overal bloed terecht komt.

Minder ernstig maar heel belangrijk. Het moment dat ik een mooi plekje gevonden om mijn tent op te zetten, kan in het bos zijn of een andere plek midden in de natuur zijn en daar zijn altijd dieren in de omgeving. Als ik een paar dagen aaneengesloten onderweg ben, neem ik lekkere broodjes mee en die eet met smaak de eerste dag op en voor de volgende dagen gaan er voedzame repen of koeken mee. Om het eten onaangetast te houden is het mijn gewoonte om alle etenswaren op te hangen in een tak of iets anders. Daarbij gebruik ik altijd mijn touwtje, zo beschadigen er geen spullen en hebben de dieren in het bos geen last van mijn aanwezigheid.

Een latere ontdekking. Samen met een van onze dochters, ga ik regelmatig een dag of meerdere dagen op pad. En dan gaat een filmcamera mee om opnames te maken. Het is een prachtig beeld, samen wandelen of de tent opzetten. De camera op de grond zetten, kan maar geeft niet altijd een mooi beeld, een betere plek is dan los op een tak. Het lijkt me wat wankel, het is moeilijker om de camera precies goed op te stellen en er ontstaat een risico dat de filmcamera valt of schade oploopt. Onderweg op pad of midden in het bos is er niets te vinden, dus ik kan het niet anders doen. Tot ik het touwtje tevoorschijn haal. Nu ontstaan er een reeks aan mogelijkheden om de camera vast te maken. Niet alleen een tak maar de hele boom, een recht paaltje van een richtingaanwijzer. De juiste hoogte voor een mooie opname kan nu gekozen worden zonder veel risico te nemen.

Een touwtje is misschien niet het eerste waar je aan denkt. En zie je maar dat een ogenschijnlijk klein dingetje zoveel gebruiksgemak kan geven tot noodzakelijke oplossing onderweg. Heb je ook zulke handigheden, laat het in een reactie hieronder weten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Facebook
LinkedIn
Foto van Over de auteur: Jolanda Schuiling

Over de auteur: Jolanda Schuiling

Naast 2 banen in de zorg schrijft Jolanda regelmatig over haar belevenissen.

Voor de eeuwigheid

Met plezier denk ik terug aan mijn wandeltocht. Ik herinner me veel en goed gedetailleerd van de wandeltochten. En daar kan ik van alles over schrijven. Neem de start van mijn schrijfproces. Mijn wandeltocht was volbracht

Lees verder »

Begin van de reis

Wanneer begon mijn reis naar Santiago de Compostella? Eigenlijk weet ik dat niet zo goed. Er waren verschillende beginmomenten. In ieder geval het moment waarop het idee vorm kreeg, een praktisch moment en een gevoelsmoment. Het

Lees verder »

De boeklancering

De kathedraal in Santiago de Compostella in Spanje en de boeklancering in de Kapel van het Eemklooster in Amersfoort. Al is de afstand tussen de locaties groot. Het proces dat ik heb doorlopen heeft meer overeenkomsten

Lees verder »

Mijn wandeling

Je kunt niet lopen op de wandelschoenen van een ander. Waarom niet, dat zal de eerste vraag zijn die bij ieder bovenkomt.   Tijdens een wandeltocht neemt na verloop van tijd neemt de schoen de vorm

Lees verder »